In zijn boek "Waarom ik communist ben. Marxisme voor vandaag" maakte Ron Verhoef een kritische analyse van de neoliberale samenleving. Wat dan het alternatief was, kwam nauwelijks aan bod. Een aantal lezers gaf aan dat het boek daarom wat onaf leek. In dit boek gaat de schrijver een stap verder en omschrijft hij hoe mensen meer invloed zouden kunnen krijgen. Dat is nog ver verwijderd van een klasseloze samenleving, maar is wel een eerste stap. De auteur toont ook aan dat het bereiken van een heilstaat niet mogelijk is en dat het daarom zinloos is daarnaar te streven. Juist omdat er altijd meningsverschillen zullen zijn, moet er ruimte blijven voor politieke partijen. Die partijen zouden wel een andere rol moeten spelen dan ze nu doen. De auteur legt uit wat volgens hem de rol van politieke partijen zou moeten zijn. De term Sovjets wordt in dit boek wat provocerend gebruikt. Er wordt niet bedoeld dat we zouden moeten streven naar een soort Sovjet-Unie, maar wel naar het oprichten van raden waar mensen hun invloed ook kunnen uitoefenen. Invloed die niet mag leiden tot de inperking van vrijheid van anderen. De auteur betoogt daarom ook dat een aantal basisrechten verankerd zal moeten blijven in een nieuwe samenleving. De meerderheid mag nooit de overheerser van de minderheid worden, want dan wordt een democratie al snel een dictatuur.