Legendarisch zijn ze, de jaren zestig. De beelden van Woodstock en Provo, de Maagdenhuisbezetting en de studentenopstand in Parijs worden eindeloos herhaald. Met de beatmuziek als begeleiding kwam de verbeelding kwam aan de macht: alles zou anders worden en wel meteen.
Maar wat was nu eigenlijk het verband tussen alle veranderingen? De polarisatie in de politiek, de leegloop van de kerken, de explosie van erotiek, de opkomst van de jeugdcultuur. Voor antwoorden gaat Piet de Rooy terug tot soms diep in de negentiende eeuw: het ontstaan van de autonome burger; de opkomst van wat aanvankelijk een artistiek ideaal was, de persoonlijke authenticiteit; de gestage welvaartsgroei. Voor een beter begrip van onze huidige samenleving trekt hij deze historische lijnen door naar het heden. Waarom is onze maatschappij even ongelovig als individualistisch? Heeft de politiek toen zijn bindende en gezaghebbende functie verloren? En heeft het verlangen naar een nieuwe wereld het verleden sindsdien irrelevant gemaakt en het heden overgewaardeerd?
Met tal van soms bizarre details geeft Piet de Rooy een originele lezing van een woelig tijdperk, dat even hilarisch als grimmig was, even vooruitziend als kortzichtig.