Cornelis Troost was kunstschilder in Amsterdam. Hij is beroemd geworden door zijn theaterscènes. Ogenschijnlijk zijn deze geschilderd zoals de toneelschrijver het bedoelde: lollig en zonder diepgang. Drie werken van Troost vertonen intrigerend bijwerk dat niets met het toneelstuk te maken heeft. Op twee ervan staan bovendien twee raadselachtige letters: W en B. Om de betekenis van deze geheimzinnige beelden te ontrafelen, heeft kunst- en cultuurwetenschapper Titia Lange-van der Meulen onderzoek verricht naar gebeurtenissen en levens van Troost en zijn tijdgenoten. Niet alleen in Amsterdam maar ook in andere plaatsen in onze Republiek. Van Breda tot Beverwijk, van Den Bosch tot Den Haag, van Haarlem tot Rotterdam zijn sporen gevolgd. Hoofdpersoon hierin was de eigenzinnige journalist Jacob Campo Weyerman. Zijn nalatenschap geeft een kleurrijk beeld van wat de achttiende-eeuwers bezighield: roddels, vetes, niet erkend vaderschap, bedrog, machtsmisbruik en corruptie. De kritische Weyerman was een exponent van de Verlichting. Het lijkt erop dat genoemd werk van Troost - zij het op cryptische wijze - ook verwijst naar toenmalige wantoestanden. Cryptisch, want destijds was het een gevaarlijke onderneming om tegen de machtigen in ons land in opstand te komen. De auteur reconstrueert op spannende wijze het leven en de motieven van Troost. Mede door de talrijke kleurige afbeeldingen in dit boek komt een minder bekende periode van de pruikentijd tot leven.