"Er waren de toekijkende meubels, die stilstaande stinklucht, het slecht verdoezelend gordijn voor het raampje, de deur van het kamertje twijfelend tussen open of dicht. Ik voelde me gevangen, letterlijk en figuurlijk in mijn blootje gezet." Als jonge tiener wordt de hoofdfiguur in DOOFPOTANGST misbruikt door zijn voetbaltrainer. Een gebeurtenis die zijn jonge leven zal tekenen en hem ontredderd doet twijfelen of er wel iets als een zuiver en heerlijk liefdesgevoel in het leven kan bestaan.