Een goed gesprek is het instrument bij uitstek om inzicht te krijgen in de gezondheidsproblemen van een patiënt en om een patiënt te informeren over en te helpen bij de aanpak van deze problemen. Goede gespreksvoering draagt bovendien bij aan een goede verstandhouding met patiënten. Zorgverleners moeten dus goed kunnen praten met hun patiënten. Dit boek helpt (toekomstige) zorgverleners om zich te bekwamen in het praten met patiënten, met als uitgangspunt dat hun beroepsmatige gesprekken doelgericht en doeltreffend moeten zijn. De richtlijnen en vaardigheden hiervoor vormen de kern van dit boek. Deze worden onderbouwd met theoretische en praktische inzichten en geïllustreerd met praktijkvoorbeelden. Tevens wordt er regelmatig stilgestaan bij de beroepshouding en eigen emoties in gesprekken. Het boek behandelt de gespreksvormen die veel voorkomen in de zorgverlening. Eerst komen de vraaggesprekken, zoals het anamnesegesprek, aan bod. Het boek besteedt vervolgens veel aandacht aan voorlichtende gesprekken, zoals uitleg en instructies geven, adviseren, counselen en gezamenlijke besluitvorming. Ook de ‘lastige’ gesprekken, zoals het bevorderen van therapietrouw en het omgaan met heftige emoties, conflicten, klachten en agressie, worden uitgebreid behandeld. Het gebruik van digitale media komt eveneens aan bod. Het boek besluit met aanwijzingen voor gesprekken met patiënten met een andere culturele achtergrond. Bij dit boek hoort een online docentenhandleiding met didactische aanwijzingen, opdrachten en rollenspellen. Zie vangorcumstudie.nl. Over de auteurs Dr. Jan C. Wouda is geneeskundige en voorlichtingskundige. Prof. dr. Harry B.M. van de Wiel is klinisch psycholoog, psychotherapeut (n.p.) en hoogleraar medische communicatie aan de Rijksuniversiteit Groningen. Beide auteurs zijn werkzaam bij het Wenckebach Instituut voor onderwijs en opleiden van het Universitair Medisch Centrum Groningen en bij de Stichting Ahmas voor toegepaste medische psychologie. Sinds 1987 verzorgen zij communicatie onderwijs voor zorgverleners (in opleiding), zoals medisch studenten, huisartsen, medisch specialisten, verpleegkundigen, verloskundigen, diëtisten en fysiotherapeuten. Zij hebben, al of niet met andere auteurs, een groot aantal wetenschappelijke artikelen, leerboeken en boekjes gepubliceerd over communicatie in de zorg.