Gerrit van der Wielen (1767-1858) trok in 1787 naar de stad Leeuwarden om zich te ontwikkelen van metselaarsknecht tot allround timmerbaas. Zijn sociale netwerk groeide binnen verenigingen en genootschappen en door functies in dienst van het stadsbestuur. Zijn particuliere bouwbedrijf werd het grootste van de stad. Hij voorzag veel huizen van een statige neoclassicistische voorgevel met sobere decoratie in empire stijl. In de voormalige schuilkerk achter zijn woonhuis stichtte hij een drukbezocht zalencentrum, waarin hij zijn bezoekers een staaltje van zijn kunnen toonde op gebied van interieurafwerking. Als stadsarchitect leverde hij tussen 1813 en 1843 een belangrijke bijdrage aan de gedaantewisseling van vesting tot open stad. Hij ontwierp scholen en grote gebouwen op de voormalige wallen zoals de Prins Frederikkazerne en de Infirmerie. In een doorgaans onderbelichte periode van de Nederlandse architectuurgeschiedenis drukte Gerrit van der Wielen in Leeuwarden zijn stempel op de stad.