In Grondgebied behandelt Roger de Neef vertrouwde thema’s als bloemen, de wisseling van landschappen en stemmingen, met vaak verwijzingen naar de schilderkunst of jazzmuziek. Opmerkelijk zijn de dagboekgedichten met sterk visuele inslag en humor, de in memoriams zowel voor dieren als voor mensen en de onthutsende moedergedichten. De hoofdcyclus ‘Grondgebied’ is zonder nadruk in de bundel opgenomen. Daarmee combineert De Neef gelijktijdigheid met vormen van vanzelfsprekendheid waarmee oorlogen en normale gebeurtenissen naast en door elkaar bestaan. Onverschillig en fataal lijken wij tragedies te kunnen consumeren. Over zijn jongste bundel schrijft de auteur: Met de cyclus ‘Grondgebied’, tevens overkoepelende titel van het boek, heb ik ‘onzekere’ teksten rond de tragiek én intimiteit van oorlogsvluchtelingen en migranten geschreven. Geen strikt documentaire benadering van dit wereldomspannend verschijnsel maar een omzwerving waarin ook enkele grote gebeurtenissen uit de westerse cultuur- en kunstgeschiedenis, als parallellen en referenties aanwijsbaar zijn.