De eerste man in je leven is de grote, sterke, liefhebbende vader. Als je geluk hebt. Is je vader ongeneeslijk ziek of komt hij onverwachts te overlijden, dan wordt alles anders. Dochters schrijven: "Rouwen is een soort fantoompijn. Het knerpt en knerst en je kunt er niet bij. Het moet vanzelf overgaan. Maar ik heb dit nog nooit meegemaakt. Ik heb maar één vader." - Marianne Koopman "Mijn pa vroeg elke dag: "Waar blijft het meisje nou?" - Monique Bek "Ik leerde houden van mijn eenzaamheid. Soms dacht ik aan mijn vader en stelde me voor dat hij gewoon dood omviel. Een dode vader scheen ik beter te verdragen dan een vader die nooit kwam." - Rita Zecher "Mijn vader was een energieke, levendige en ijdele man. Hij wilde nog niet met een pleister gezien worden." - Dees van den Berg "Ik denk dat ik je nooit meer terug ga zien. Maar ik heb je absoluut teruggevonden. Binnenkort ben ik niet alleen moeder, maar moet ik ook vader zijn. Een beter voorbeeld kon ik niet krijgen." - Sascha Groen "Hij heeft tot op het laatst zijn moestuin bijgehouden als een geschoren bikinilijn." - Tine Quadens "Hoop doet leven en mijn vader had altijd hoop. Ook al werd die hoop veroorzaakt door angst voor het alternatief. De dood, de ongenode gast aan tafel, werd genegeerd." - Mirjam van Elst "Hij is dood. Al zijn kennis in dat fotografische geheugen is weg. Geen wiskundige formule zal hij meer kunnen produceren." - Helene Baayen "Ook ik heb van schrijven mijn beroep gemaakt. Niet als journalist, wel als jurist. Dat scheelt maar een paar letters." - Eveline Zorgdrager "Mijn vader hield van Indianen. Als Indianen sterven, trekken ze de bergen of wouden in." - Yvonne van der Wal