Met de stichting van de Weimarrepubliek in november 1918 werd de eerste democratische staatsvorm in Duitsland een feit. Een lang leven was haar echter niet gegund. Al vanaf haar geboorte kende deze republiek veel tegenstanders die werden gesterkt in hun ideeën door samenzweringstheorieën, de ondertekening van het Verdrag van Versailles en diverse crises van economische en politieke aard. De beurskrach van eind 1929 bleek de nekslag voor de republiek – vanaf dat moment kon de ondergang van de toch al instabiele democratie niet meer worden afgewend, met als gevolg dat op 23 maart 1933 Adolf Hitler de macht greep en begon met de uitbouw van zijn Derde Rijk. Dit boek schetst de situatie ten tijde van de Weimarrepubliek en gaat specifiek in op de vraag of de rechtstheorie van enkele hoofdrolspelers – Hans Kelsen, Carl Schmitt, Herman Keller en Rudolf Smend – aanknopingspunten biedt ter verdediging van de democratie tegen vijandige tendensen. Hoewel dit boek zich primair richt op de Weimarrepubliek, is de centrale thematiek van zowel de druk op als afbrokkeling van de democratische staatsvorm en het verval richting totalitarisme onverminderd actueel.
Raisa Blommestijn (1994) is jurist en filosoof. Zij werkte van 2018 tot en met 2021 als docent en onderzoeker aan de afdeling encyclopedie van de rechtswetenschap van de Universiteit Leiden, waar zij promoveerde op een onderzoek naar de Weimarrepubliek en het verval van democratie. Het spook van Weimar is de handelseditie van dat proefschrift.