Hop over de sofa lijkt een opgewekte of komische titel, maar er gaat een gruwelijke werkelijkheid achter schuil in het klein en in het groot. De dichter verwondert zich over het kwaad in de wereld, over ongerijmdheden, over vreemde toevalligheden, maar ook over liefde. Alle mensen die hebben bestaan zijn vergeten op enkelen na. Ik vraag me af waarom ze hebben geleefd en of het van belang was voor henzelf dat ze hebben geleefd maar dan toch om het leven zelf voort te duwen tot meer bewustzijn. Er zijn plaatsen op de wereld waar de namen van de gestorvenen zijn gegraveerd, in steen gehakt om ze te kunnen behouden, hoe lang nog? Als iemand belt en zegt dat ik moet komen, hoe ver, het maakt niet uit. Is liefde de wijsheid van het samen voorbijgaan, zoals alles voorbij gaat? ‘Remco Ekkers is een denkend dichter. Hij schuwt de grote thema’s niet, maar hij kan daarbij bij het kleine alledaagse beginnen, waarna hij zich naar universele overwegingen toedicht waarbij hij alle middelen inzet, die de poëzie hem aanreikt. Soms krijgen zijn gedichten een strakke vorm, dan zijn ze weer meer parlando, een andere keer stuwt het rijm het gedicht.’ Ineke Holzhaus