Zonder handhaving wordt het een zootje in onze samenleving. Je kunt iedere dag in de krant lezen wat er gebeurt als de teugels van de handhaving te veel worden gevierd. De Amsterdamse binnenstad wordt, volgens de lokale ombudsman, na middernacht een ‘urban jungle’ waar geen politie meer te zien is; afval van de XTC-productie zwerft rond in woonwijken, de NVWA wordt voor de rechter gesleept wegens onvoldoende toezicht in de Fipronil-affaire en in de forensische zorg gaat veel mis. Handhaving is dus noodzakelijk, als laatste middel om de orde te herstellen en het najagen van eigenbelang te beperken en het zou mooi zijn als u er allemaal aan meedeed. Dit boek gaat echter niet over sociale controle, maar richt zich op de zogenoemde formele handhavers: de bestuurlijke en strafrechtelijke autoriteiten. Gemeenten en provincies, maar ook omgevingsdiensten en inspecties; autoriteiten van diverse snit en natuurlijk de politie, het Openbaar Ministerie en de rechter. Allemaal staan ze voor de moeilijke taak om op hun terrein te zorgen voor recht en orde. De vraag hoe ze dat doen, staat in dit boek centraal. En omdat het antwoord op die vraag nu niet direct tot opgetogen juichkreten leidt, komt ook de vraag hoe het beter kan, ruimschoots ter sprake.