Als Esi Edugyan verschillende musea in Europa bezoekt, loopt ze vol bewondering door verschillende zalen. Alleen de portretkunst uit de achttiende en negentiende eeuw geeft haar een ongemakkelijk gevoel. Na verloop van tijd begrijpt ze waarom: een Zwart persoon wordt altijd in de marge afgebeeld. Als tot slaaf gemaakte, bediende of dienstmeisje, maar zelden als gewoon mens.

Geschiedenis is een construct, waarbij er gekozen is verhalen van bepaalde mensen centraal te stellen. Maar waarom zetten we sommige verhalen buitenspel en mythologiseren we andere? Welke sociale en politieke opvattingen bepalen onze herinneringen? Hoe zijn Zwarte verhalen en Zwarte geschiedenis in de kunst verbeeld? Edugyan onderzoekt schilderkunst, film, literatuur en haar eigen ervaringen. Wat gebeurt er als je de verhalen in de marge in het licht zet?