Taal | Nederlands |
Bindwijze | Paperback |
Oorspronkelijke releasedatum | 25-09-2016 |
Aantal pagina’s | |
Hoofdauteur | Henny van der Veere |
Hoofd uitgeverij | Amsterdam University Press |
Editie | 1 |
Gewicht | 345 g |
Product breedte | 135 mm |
Product hoogte | 18 mm |
Product lengte | 211 mm |
EAN | 9789462982437 |
NUR | 718 - Oosterse religies waaronder boeddhisme en hindoeisme |
Afgelopen zomer snuffelde ik rond op de website van een reisboekenwinkel en ik vond een grote verscheidenheid aan boeken over Japan. Tussen vele bekende titels dook een nog te verschijnen exemplaar op: Japans boeddhisme door Henny van der Veere. De schrijver van het boek is Japanoloog en opgeleid als priester in de Shingon-school. Een reservering was snel gedaan en enige maanden later verscheen het boek met een andere cover dan aangekondigd. Was eerst nog gekozen voor het grote Japanse Boeddha standbeeld uit Kamakura met roze kersenbloesem op de voorgrond, nu sierde Shūgyō Daishi de voorkant, met een donkerrode band met de titel over een het groen van een pijnboom. Die minder frivole foto geeft de toon aan die ik in dit boek vond. Het is geen luchtig boek, maar een boek ter verdieping voor de lezer die meer wil weten over Japan. Voor mij bood het boek een welkome kennisuitbreiding; het gaf antwoorden op vragen die ik al jaren had. Drie jaren geleden liep ik, net zoals Henny van der Veere vele malen deed, dertienhonderd kilometer over het eiland Shikoku, langs 88 boeddhistische tempels. Daar werd ik gegrepen door het Shingon boeddhisme, maar erover lezen was vaak moeilijk, omdat veel boeken en websites niet in het Nederlands geschreven zijn. Ingewikkelde termen, verheerlijkende woorden en subjectieve teksten maakten het niet eenvoudig om deze boeddhistische school te leren kennen, laat staan te begrijpen. Het boek Japans boeddhisme gaat niet alleen over boeddhistische stromingen in Japan, het gaat eigenlijk over alle rituelen en culten uit dit land met rijke historie. Henny van der Veere legt uit dat het westerse beeld van ‘boeddhisme in Japan’ geheel niet klopt met de praktijk. Bij ons in het westen associëren velen ‘boeddhisme’ gemakkelijk met het woord Zen, met mediteren en met het willen bereiken van verlichting. Dat heeft in Japan allemaal weinig raakvlakken met de praktijk. Het wereldbeeld van de mens uit het westen is zoveel anders dan die van de Japanner. De verschillende perspectieven kunnen leiden tot spraakverwarring of misinterpretaties. Veel Japanners zullen zeggen dat ze niet religieus zijn, maar intussen gaan ze wel naar tempels en volgen ze vrijwel allemaal een rituele kalender vanaf de kindertijd. Ook bestaat er in Japan een groot belang bij het onderhouden van een relatie met de voorouders en overledenen. Het was niet nieuw voor me dat overledenen in Japan zich niet in een onbereikbare hemel bevinden, maar dat je in het landschap plekken kunt bezoeken waar je als het ware in de andere wereld komt; de takai. Die plekken worden goed beschreven en uitgelegd (reizei-bergen en reijō- plaatsen met spirituele kracht). De meesters in het goedhouden van de relaties met overledenen zijn de priesters. Veel aandacht in het boek gaat uit naar hun kunde/beroepsinhoud/opleiding/kledij en positie in de maatschappij. Henny van der Veere schrijft soms zo ontnuchterend en droog over allerlei verheven zaken, dat je als lezer het gevoel krijgt dat je vele keren beetgenomen bent toen je in Japan was. Ik kan me de keren goed herinneren dat ik me een leek voelde en zo lomp, als ik bij een tempel stond. Ik dacht dat alle Japanse bezoekers om me heen ‘het’ begrepen. Ze bogen zo mooi, ze wisten precies wat ze moesten doen in dit mysterieuze stukje wereld. Ik besef door het lezen van dit boek dat ik het concept Japans boeddhisme met mijn eigen romantische ideeën had ingekleurd. De voornaamste redenen van Japanners om naar een tempel te gaan, zijn meer praktisch dan verheven van aard. Wat voor tempel of wat voor denkbeelden worden gevolgd is van ondergeschikt belang. De belangrijkste drijfveren om naar een tempel te gaan, of om hulp te vragen bij een priester of organisatie in geval van een crisis, worden uitgelegd. In Japan kan men zich wenden tot een boeddhistische of shintō-tempel. Maar ook kan men een plek bezoeken waar men contact kan maken met de andere wereld, of kracht op kan doen uit plaatsen die daarom bekend staan. Alles wordt behandeld vanuit het Japans perspectief. Vele godheden, heiligen, beelden, sūtra’s en boeddhistische rituelen komen aan bod. Altijd heel duidelijk en consequent met de Japanse uitspraak, de kanji en als dat nodig is de oorspronkelijke benaming (bijvoorbeeld in Sanskriet of Chinees). Het vormt zo een handboek vol praktische beschrijvingen die ik nooit heb kunnen vinden in het Nederlands. Het begin van het boek leest prettig weg en af en toe volgt een verwijzing naar komende hoofdstukken. De indeling van de gehele materie is gestructureerd en lijkt volledig, maar in het tiende hoofdstuk (Doctrines, discussies en achtergronden), kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat ook veel is weggelaten. Het werd ingewikkeld en het zou een tweede boek hebben kunnen worden. Het laatste hoofdstuk biedt een conclusie over Japans boeddhisme, maar bevat ook nieuwigheden die meer uitleg behoeven. Ik begon een uitleg van bepaalde termen op te zoeken in de verklarende woordenlijst, waar ik ze niet vond. Volgens mij heeft de schrijver te volledig willen zijn, wat een goed streven is. Misschien hadden er bepaalde dingen weggelaten kunnen worden. Of was het de bedoeling de lezer nieuwe vragen mee te geven? Het boek is een aanrader voor iedereen die naar Japan gaat om tempels te bezoeken en zich wil verdiepen in de rituele achtergronden van dit land.
YouBeDo is een online winkel voor consumenten en bedrijven met een bijzondere missie: goed doen met boeken. Tot 12% van elke aankoop doneren we aan een maatschappelijk doel dat jij kiest.