Anja Gramberg werkte bijna een halve eeuw met psychiatrische patiënten op de Willem Arntsz Hoeve in Den Dolder. Nu heeft ze de pensioenleeftijd bereikt en begint ze aan een nieuwe levensfase. Voor ze definitief vertrekt neemt ze de lezer mee op een laatste wandeling over het bosrijke terrein van de Hoeve. In deze ‘kleine ode’ vertelt Anja over wat ze hier allemaal heeft beleefd en over de veranderingen in de zorg waarvan ze getuige is geweest. De verhalen lezen speels, maar het afscheid valt ook zwaar. Het is het einde van een tijdperk en niet alleen voor Anja; de Hoeve is verkocht en krijgt een andere bestemming.  ‘De natuur lijkt hier stilletjes alles over te nemen. In de afgelopen jaren zijn veel paviljoens gesloopt. De oude dienstwegen die ernaartoe leidden, zijn overwoekerd met groen. Kon dit oord maar een vrijstaat blijven. Waar mensen die het in de maatschappij niet redden een anker vinden. Waar kunstenaars zich ontplooien in kleine ateliers, waar krakers de kippen voeren en met de patiënten keuvelen. Waar een clandestiene caravan, ook nog stiekem bewoond, gewoon kan blijven staan op een achterafparkeerplaats. Er is hier leefruimte.’