Wat kuj ofguunstig weden op de kraantenbezörger die ’s zomers in ’t eerste zunlocht dagbladen bezörgt. Het jassie lös, muziekdoppies in d’oren, ontspannen trappend op een al dan niet elektrische fiets. Intied een aander lig te niksen in berre, stroomt de euro’s bij de bezörger binnen op zien baankrekening. Of zo lek het. Een groot diel van ’t jaor is het duuster as de kraantenbezörger op pad giet. Vaak regent het, is het kold en is de brievenbus niet te vienden. Of kepot. Dan is het, intied ie oe nog ies lekker umdreit, niks aans as knooien in ’t duuster um de kraanten op tied bij de abonnees te kriegen. In Knooien in ’t duuster lat Andries Middelbos zien wat een dagbladbezörger zoal beleeft in de vrogge uurties van de dag. In 35 körte verhalen schetst hij, in makkelijk leesbaor Drents, petretten van evenzoveule brievenbussen en de meinsen daorachter. Het umslag is van zien naamgenoot Andries Middelbos de schilder.