Spraakmakend, strijdbaar, oerkatholiek, selfmade vakman, Bourgondiër, gewonde ziel. Deze kwalificaties passen allemaal bij Louis Frequin, die een kleine halve eeuw journalist was en bijna 32 jaar hoofdredacteur van De Gelderlander. Frequin was ook schrijver, televisiepionier, presentator van een van de eerste KRO-praatprogramma's, en een van de geestelijke vaders van het actualiteitenprogramma Brandpunt. Frequin groeide op in een eenvoudig gezin op een bovenhuis in de Arnhemse wijk Klarendal, zat enkele jaren op het kleinseminarie, en rolde in 1930 als jongmaatje en zonder enig diploma in de journalistiek. Hij beleefde de crisisjaren als verslaggever in Huissen. In de eerste oorlogsjaren was hij actief bij het fascistische Nationaal Front, en al in het tweede oorlogsjaar raakte hij betrokken bij het verspreiden van illegaal drukwerk. Zijn bemoeienis met het illegale tijdschrift Katholiek Kompas kwam hem in 1944 duur te staan. De ontberingen in Duitse gevangenschap, onder meer in de Bunker van het kamp Vught, bleven hem zijn hele leven achtervolgen. De beschrijving van Frequins leven is vanzelf ook een geschiedenis van de journalistiek, de kranten in het algemeen en De Gelderlander in het bijzonder. Van een bescheiden plaatselijk blad groeide de krant in zijn tijd uit tot een grote regionale titel die ook nationaal meetelde. Frequin wist altijd de aandacht te trekken. Hij was een uitgesproken, activistische journalist die affaires niet schuwde. Eind 1945, 31 jaar oud, kreeg Frequin de leiding over de redactie van De Gelderlander en die hield hij tot september 1977. Hij maakte naam als felle pleitbezorger van de katholieke zaak. Toen in de jaren zestig de verzuiling een einde nam, verzette hij echter de bakens om met zijn krant een breed publiek te kunnen bedienen. Behendig omarmde hij ook in zijn nadagen als hoofdredacteur de democratisering. Hij nam afscheid in grootse stijl, als een ware krantenpaus.