In 1964 gaf Lucian Freud (1922-2011) zijn studenten aan het Norwich College of Art een opdracht: om naakte zelfportretten te schilderen die ‘onthullend, sprekend, geloofwaardig ... echt schaamteloos’ waren. Het was een advies dat de kunstenaar zelf later ook zou volgen in zijn vele zelfportretten. Rauw, onversaagd en vaak naakt lezen Freuds zelfportretten als het ware als zijn biografie, en geven zij tegelijk inzicht in de ontwikkeling van zijn stijl als schilder. Freud verkende het genre van het zelfportret op tal van onverwachte manieren. Dit boek bevat al zijn zelfportretten en biedt een boeiende inkijk in de ziel van deze enigmatische en erg teruggetrokken kunstenaar. Of het nu om een schilderij gaat of een ets, een schets in een boek of in een persoonlijke brief, Freud is telkens overweldigend aanwezig, zelfs als hij op sommige zelfportretten niet meer is dan een schaduw of een reflectie. Een keur van experts – enkele hebben hem goed gekend – belichten Freuds plaats in de geschiedenis van de zelfportretkunst en de rol van zijn zelfportretten binnen zijn bredere oeuvre. Deze krachtige werken laten zien hoe de stijl van Freud evolueerde naarmate de kunstenaar zijn eigen lichaam aan een even kritische blik ging onderwerpen als het lichaam van zijn modellen.