Het pittoreske Veere was voor Lucie van Dam van Isselt (1871–1949), later bekend als een van de Veerse joffers, de ideale plek om zich aan de kunst te wijden. Dit jaar is het 150 jaar geleden dat zij werd geboren. In de zomer van 1907 vestigde Lucie zich, na haar scheiding, als zelfstandig kunstenaar in Veere. Met haar nicht, de Domburgse schilderes Mies Elout-Drabbe (1875–1956), had zij Veere al regelmatig bezocht. Lucie van Dam schilderde, aquarelleerde, tekende en etste stadsgezichten, een enkel landschap en veel portretten. De kunstenaar van formaat werd vooral bekend om haar ‘kleine’ werk als bloemschilderes. Een regelmatig terugkerend onderwerp zijn ‘meizoentjes’ die vrijwel jaarlijks in olieverf of aquarel werden geportretteerd. In haar kunst werd zij aangemoedigd door de Vlaamse luminist Théo Van Rysselberghe (1862–1926), die regelmatig in Veere verbleef. Hij adviseerde haar naast olieverf en aquarel, ook te gaan etsen. In 1909 hertrouwt Lucie met de gevreesde kunstrecensent Albert C.A. Plasschaert (1874–1941). Ondanks hun beider grote culturele belangstelling houdt het huwelijk geen stand. Lucie van Dam van Isselt zal ruim vijfentwintig jaar in Veere wonen en werken. In 1933 verhuist ze naar Den Haag waar ze in 1949, enkele dagen voor haar 78ste verjaardag, overlijdt.