In Oergroen bundelt Jantine de Jong gedichten die ze gedurende een groot deel van haar leven heeft geschreven. Het zijn gedichten waarin beeldtaal een grote rol speelt. Deze beeldtaal is vooral geïnspireerd door beelden uit de Bijbelse literatuur. De gedichten kwamen voort uit de confrontatie en ontmoeting met concrete plaatsen en landschappen en met concrete mensen onderweg. De schrijfster neemt de lezer mee naar de plaatsen die zij zelf heeft bezocht. Een krachtige, warme en veelzijdige bundel. Deze bundel is er een van mystiek en verzet. Verzet tegen heer-schap en mannelijk doodzwijgen van grote vrouwen. Mystiek, omdat het Jantines Godservaringen beschrijft, daar waar zij opgaat in de natuur en de kunst, en in sporen van eigentijdse en oeroude spiritualiteit op plekken van gestolde en beleefde schoonheid. Die ervaringen probeert Jantine in woorden te vangen, in taal mededeelzaam te maken voor haar lezers. Taal met muziek erin, taal van grote schoonheid, taal die ons eigen innerlijk tot klinken wil brengen. Oergroen lezen is pelgrimeren. Meelopen met Jantines gelovige pelgrimage door het leven. Minnezangen zijn het. Een ode aan de liefde. Dat die liefde haar weg mag vinden naar veel lezers en lezeressen en hun harten mag verwarmen. Paula Irik Een levensloop in gedichten, een religieuze en persoonlijk ontwikkeling wordt in woorden gevangen. Geuren, kleuren, beelden uit o.a. uit Duitsland, Syrië, Israël, Schotland en Friesland komen naar boven bij het lezen van deze gedichten. Zoekend soms, maar meestal vertrouwend op de Behoeder van het leven zijn ze geschreven, deze gedichten, geworteld in de joodse en christelijke riten. Steeds word je verrast door onverwachte wendingen en gebeurtenissen. Deze bundel heeft voor ieder wat wils- een vakantieherinnering, een uitzicht op een (on)bekende wereld- maar het biedt ook een diepere laag. Soms liefelijk, soms weerbarstig, met humor en speels geschreven. Uiteindelijke worteling door worsteling. Van harte aanbevolen deze bundel. Corry van Egmond