Wat er in het souterrain van Hans F. Marijnissen broedt en broeit zal ons nog lang bezighouden. In een ritmische cadans, een rapper gelijk, associeert de dichter zich als een ware, registrerende buitenstaander de wereld, het leven in. Zijn de jazz en de consumptiebonnen daar anders of beter? We zouden het graag aan meneer Freud vragen, die nota bene in de chique Berggasse een ruime etage bewoonde, een voornaam huis met veel trappen. Hij zal zeker een opvatting hebben over bijvoorbeeld boosheid en cynisme, en onverbloemde, humoristische nuchterheid. In een stromende taal, in aansprekende beelden en onverwachte, grappige woordcombinaties, krijgt de lezer een uppercut. Hij gaat down en out. Uitgeteld!! De beat maakte hem duizelig. Opkrabbelen, en vlug een beetje. Er zit niets anders op. Dit huis is een doolhof zonder welke oriëntatie dan ook, een ruimte om in te verdwalen en bovendien ontbreekt een betrouwbare gids of baken. Het lijkt het leven wel. Misschien worstel je je er ooit onderuit, nog voor de wolven komen. Levenswijsheid kan je redden. Bij de zoveelste deur die op een uitgang lijkt, galmt het ‘Simply the Best’ uit de boxen!! De dichter heeft iets unieks, iets afwijkends, iets totaal eigens voor elkaar gebokst. ‘The song has ended but the melody lingers on’. Luuk den Hartog 16082022