‘Er zijn wijken in Mexico-Stad waar de verkeerslichten altijd oranje knipperen. Het is een truc van de betreffende colonias, wijken, werd mij, de onvermurwbaar vragen stellende bijrijder, uitgelegd. De oranje verkeerslichten voorkomen dat auto’s stil komen te staan en overvallers, voor wie een rood licht lang genoeg duurt om hun missie te volbrengen, worden gestimuleerd.’

Deze vernieuwde Revisor gaat over de periferie. De periferie als datgene wat niet het centrum is, maar zich daar wel onontkoombaar toe verhoudt. De buitenwijk, het randgebied, de voorstad, het achterland – ze bestaan vanwege het centrum, in het staccato contrast of de geleidelijke gumbeweging van kern naar buitenrand.
12 schrijvers verkennen wat het woord periferie voor hen betekent. Het leverde een diverse verzameling teksten op, waarin we ons van Brussel naar Istanbul, Luanda en Overschie verplaatsen. In het hart van De Revisor ligt Binnenin, waarin de gedichten zijn opgenomen waaromheen de verhalen en essays elk op eigen wijze de grenzen opzoeken. De grenzen van het thema, een gebied, een gedachte.