In de zomer van 2000 gaat Anita een jaar werken in het Palestijnse dorp Beit Jala in een tehuis voor gehandicapte kinderen. Ze maakt de rellen mee die het begin markeren van de Tweede Intifada (Palestijnse volksopstand). Het leven in het dorp wordt steeds meer gedomineerd door beschietingen en andere gevolgen van de Intifada. Ze maakt gevaarlijke en beangstigende situaties mee. Een lichtpuntje is haar contact met Daoed, een Palestijnse dorpsgenoot. Ze doet haar best om niet verliefd te worden. Hoewel hun band steeds hechter wordt, durft ze hem niet te vertellen dat ze een Joodse vader heeft. In 2015 zoekt Anita in Nederland hulp bij een psycholoog, omdat haar leven steeds meer beheerst wordt door angsten en somberheid. Die constateert PTSS (posttraumatische stressstoornis) en adviseert EMDR, een therapie die vaak ingezet wordt bij trauma’s. Samen met de therapeut neemt ze alle angstige situaties door die ze tijdens haar jaar in Israël heeft meegemaakt. Geloofsbeleving en haar loyaliteitsconflict met betrekking tot Israël spelen daarin ook een rol.