‘Missen’ is een werkwoord dat je hele bestaan kan aantasten. Zo ervoer Isabelle Van den Bosch de heel specifieke periode die haar aanzette tot het schrijven van deze aangrijpende dichtbundel. Met Sonlu – wat ‘eindigheid’ betekent in het Azerbeidzjaans – tracht de debuterende dichteres twee uiterste emoties te verwoorden en te vervatten in een veertigtal korte gedichten: de alomvattende vreugde van de prille verliefdheid die keihard botst met de doordringende pijn van een nakend afscheid. Sonlu is dan ook kort maar krachtig, hard maar puur, intens maar soms net dromerig luchtig: de tegenstrijdige emoties die je tegenkomt wanneer je worstelt met de meest onverwachte wendingen van een mensenleven. Mét gebeurtenissen die soms onbegrijpelijk akelig, soms machtig prachtig zijn. Isabelle Van den Bosch (1982) is een gepassioneerd advocate en plaatsvervangend magistrate die met Sonlu een heel andere weg opgaat dan de juridische literatuur die zij al jarenlang brengt. Deze bundel is haar debuut binnen de poëzie. Het is een eerbetoon aan de rijke momenten, geschonken door deze mensen die je liefhebt en koestert...