“Voet voor voet bewandelde ze het pad van haar dood. Beelden van haar leven flitsten als vluchtige flarden voorbij. Kira kon niet stoppen met lopen, hoe koud ze het ook had. De tranen stroomden over haar wangen en zelfs die verwarmden haar gezicht niet. Het was koud, zo koud.” Niets gaat zoals Kira wil. Allereerst is ze hartstikke dood. Dat zat niet in de planning, ze is nog maar veertien jaar oud. Als ze dan ook nog eens de taken van een weggelopen Valkyrja moet waarnemen, is ze helemaal klaar met haar bestaan. Kira ploetert door, met het raafje Balthasar aan haar zijde. Maar zelfs in de dood laat haar verleden haar niet met rust. En dan veroorzaakt ze per ongeluk ook nog het begin van het einde der tijden. Nu is Kira zelfs haar dood niet meer zeker…