Bij de watersnoodramp van 1 februari 1953 werden de Duivelandse dorpen Nieuwerkerk en Ouwerkerk het zwaarst getroffen. In beide plaatsen kwam bijna een zesde deel van de bevolking om het leven: in Nieuwerkerk vielen 288 slachtoffers en in het kleinere Ouwerkerk 91. Ook de materiële schade van de watersnoodramp was enorm. In het buitengebied van Nieuwerkerk en Ouwerkerk werd het grootste deel van de oude boerderijen verwoest. Vele andere boerderijen raakten zo zwaar beschadigd dat herstel niet meer mogelijk was. Het boek Van Spaanse Zee en Keulse Putten beschrijft vier eeuwen geschiedenis van ongeveer honderd boerderijen in Nieuwerkerk en Ouwerkerk die de watersnoodramp al dan niet doorstaan hebben. Vele foto's illustreren de geschiedenis van de boerderijen en hun bewoners. De titel verwijst naar de meest westelijk en meest oostelijk gelegen boerderij in het gebied. Nieuwerkerk en Ouwerkerk liggen in het vruchtbaarste deel van het huidige eiland Schouwen-Duiveland. De boeren van die dorpen waren op het eiland toonaangevend in de agrarische organisaties en het openbaar bestuur. Ook daaraan wordt in dit boek aandacht besteed. Dit boek is bedoeld als een monument voor de rijke agrarische geschiedenis van het zwaarst getroffen deel van Nederland in de naoorlogse geschiedenis.