Julia’s kinderwens zat lang in een mapje ‘Ooit’. Ze was er nog niet aan toe, had de juiste man nog niet gevonden en twijfelde soms of haar lijf wel zwanger wilde worden. Maar de man kwam, ze werd 32 en haar hormonen wisten het zeker. Zij wilden een kind. Of liever: kinderen. Een stuk of wat. Dat bleek makkelijker gewenst dan gedaan. Na een serie ivf-behandelingen leek het grote geluk op haar te wachten in Kenia met de adoptie van dochter Hanna. Maar dan begint het avontuur pas goed. Julia ontdekt dat moederliefde niet altijd vanzelf komt. Het begin van een worsteling vol schuld, schaamte en frustratie. Weg van haar is en pijnlijk, verfrissend én herkenbaar boek dat aangenaam luchtig het grote onbespreekbare taboe op tafel legt.