In amper tien jaar tijd wisten kleine groepjes actievoerders de Nederlandse media, vaderlandse geschiedenis, subsidiebeleid, taal en het nationale zelfbeeld naar hun hand te zetten. Nederland werd een schuldig daderland. De zelfbenoemde slachtoffers eisten met opmerkelijk succes op tal van terreinen bijstelling van de nationale identiteit.

Coen de Jong beschrijft in Wokeland voor het eerst hoe aan huidskleur en ‘gender’ ontleende Amerikaanse denkbeelden in hoog tempo vat kregen op Nederland. Het begon met acties tegen Zwarte Piet en verschoof al snel naar de slavernijgeschiedenis en ‘institutioneel racisme’. Ondertussen voegde de eveneens uit de VS geïmporteerde ‘genderneutraliteit’ zich in de woke-agenda.

De Nederlandse autoriteiten bogen in opvallend hoog tempo mee onder de morele druk van activisten, zonder dat er een politiek debat aan te pas kwam. Een beperkt aantal politici en bestuurders speelde daarbij een opvallende rol.

“Eindelijk is er een allesomvattend standaardwerk over de woke-waanzin die de Nederlandse politiek, overheid, media en universiteiten al jaren in een wurggreep houdt.” – A. van Amerongen, HP de Tijd