Tecla, een ambitieuze psychiater, komt na haar afscheidsfeestje thuis in een leeg huis. Alles opgeofferd. En nu is er niets meer. Dan staat plotseling een voormalige patiënt voor haar deur. Giel hoort verschillende stemmen in zijn hoofd, waarvan er een niet praat maar wel tekent. En hij loopt rond met het onheilspellende gevoel dat hij onlangs een levertransplantatie heeft ondergaan. De lever van Mustafa Nasar, een belangrijk strateeg binnen Al Qaida, zou nu in hem groeien. Tecla stopt Giel in de groepsaccommodatie achter het huis. Even later moet hij het huis schoonmaken, haar voeten masseren en besluit ze hem te houden. En wanneer er nog twee schizofrene patiënten bij haar aan kloppen, dan weet Tecla het zeker: haar werk is nog niet voorbij. Tecla voegt de begoochelingen van haar mannen samen en creëert een waanzinnige wereld waarin zij de oppermacht is. Een afrekening met haar ontslag en een ode aan de verbeelding. “Fascinerend en fantasievol” (NBD Biblion, over Nijmantings vorige roman Monsterparade) Marieke Nijmanting (1967) is psycholoog en econoom. Eerder woonde en werkte zij in Amsterdam en Hilversum. Daar had zij een eigen praktijk. Nu leeft ze tussen boeken, kunst en dieren in Drenthe en schrijft. Met 13 boeken op haar naam, waaronder kinderboeken, novelles, toneelstukken en non-fictie voor therapeuten. Confiteor, ik beken is haar tweede roman.