Waarom zijn we niet tot meer bereid, terwijl we weten dat de natuur, het milieu en het klimaat onder druk staan, de verstedelijking steeds toeneemt en het platteland verdwijnt? Omdat we ons superieur voelen? Mens, dier en natuur zijn meer met elkaar verweven dan we willen toegeven. Vier jaar lang observeerde Paul Demets als plattelandsdichter planten, dieren en mensen en dacht hij na over onze omgang met de natuur. De hazenklager – waarin het antropocentrisme op de schop gaat – is zijn vurige pleidooi voor het aanvaarden van andersheid, vreemdheid en ambiguïteit.
Paul Demets is dichter en poëzierecensent voor onder meer De Standaard. Hij debuteerde in 1999 met de dichtbundel De papegaaienziekte, bekroond met de Prijs voor Letterkunde van de Provincie Oost-Vlaanderen. In 2011 verscheen De bloedplek, waarvoor hij de Herman de Coninckprijs ontving. In 2018 volgde de bundel De klaverknoop, die werd bekroond met de Jan Campert-prijs. Van 2016 tot 2019 was Demets plattelandsdichter van de provincie Oost-Vlaanderen, een aanstelling die hij afsluit met de publicatie van De hazenklager.
‘De klaverknoop is een spetterende bundel waarin elk beeld beladen en betekenisvol is, zonder dat deze poëzie ondoordringbaar wordt.’ Juryrapport Jan Campert-prijs