In de romans van Anna Enquist en Salman Rushdie, maar ook bij Ian McEwan en Hafid Bouazza, vinden personages troost in vriendschap, muziek, literatuur en in het koesteren van herinneringen. Verlies en dood krijgen bij deze auteurs betekenis vanuit het nieuw-atheïstische gedachtegoed. Eeuwenlang waren het juist kerken en religie die troost boden. Nu zij voor velen geen deel meer uitmaken van het dagelijkse leven, blijken de 'nieuwe' vormen van troost even vruchtbaar en betekenisvol.