In 1925 wordt het gezin van onderwijzer Franz Baltin, na twee dochters, gezegend met een zoon, Franz-Joseph. Als de jongen schoolrijp is, werkt elders in Duitsland een zekere Adolf Hitler aan een nieuwe partij, die meteen de jeugd viseert en families onder druk zet om hun kinderen te doen aansluiten bij de Hitlerjugend. Vader, een katholiek schoolhoofd, beschermt zijn kinderen zo lang mogelijk. Tot hij een eerste keer wordt overgeplaatst, zonder uitleg. De onzekerheid slaat toe. De familie wordt meegesleurd door de maalstroom van het Nazisme. Via de Rijksarbeidsdienst en het kazerneleven belandt hij eerst in Zuid-Frankrijk en aansluitend aan het Oostfront. In de geschiedenisboeken valt over die tijd en die plaats bitter weinig terug te vinden. Er heeft geen veldslag plaatsgevonden die tot de verbeelding spreekt. Het was een aanslepende stellingenoorlog, die veel slachtoffers maakte aan beide kanten, militairen, partizanen en burgers. Vader, zelf een oud-strijder van WO1, wil zijn zoon voorlichten en waarschuwen voor de vele gevaren en onderhoudt een drukke correspondentie met zijn zoon. Het is een uitzichtloze strijd. Vooral Joseph verzwijgt meer dan hij blootgeeft.