Gerrit Komrij kon zijn boeken oneindig schikken naar formaat, dikte, onderwerp, titel, kleur en geur. Nooit stelden ze hem teleur. Ze bleven eeuwig zijn begeerte wekken: 'Als ik een boek zie ben ik verloren. Van kieskeurigheid, van beschaving is geen sprake. Hoe hoger de stapel des te beter.' Komrij schreef schitterende essays over mooie boeken, lelijke boeken, onvindbare boeken, verzonken boeken, ideale boeken en blunderboeken. Zijn gulzige boekenliefde verkeerde, naarmate de stapels hem meer en meer boven het hoofd groeiden, ook wel eens in haar tegendeel: een grenzeloos verlangen naar de leegte. De witte muur. Hij droomde ervan zijn adembenemende bibliotheek te verkopen en opnieuw te beginnen. Het is er nooit van gekomen. 'Het zou mijn dood zijn.' Halfgod Verzamelaar bevat een nawoord van Onno Blom over Komrijs leesliefde en verzamelwoede, die leidden tot de Bibliotheek van de Sterren, vijftigduizend banden groot, die het Portugese Gebergte van de Sterren, waar Komrij vanuit zijn werkkamer op uitkeek, naar de kroon moest steken. Gerrit Komrij (1944-2012) was dichter, romanschrijver, criticus, polemist, essayist, vertaler, toneelschrijver en bloemlezer. In 1993 werd zijn essayistisch oeuvre bekroond met de P.C. Hooft-prijs.