De Talmoed is het klassiek, gezaghebbende en meest invloedrijke document van het Jodendom. Tevens is het bekend dat de Talmoed, gelijk de Bijbel, feitelijk geen 'document' is, maar een gedurende eeuwen gegroeide literatuur waarin velerlei invloeden, bronnen, alsmede mondelinge en schriftelijke tradities tot één corpus litterarum zijn gewerkt en verenigd, dat op een bepaald moment is afgesloten en 'gecanoniseerd'. "Mijn boekje wil geen apologie zijn; het zal belangstellende leken zo objectief en zo bevattelijk mogelijk een antwoord trachten te geven op de vraag, wat de Talmoed is, wat hij bevat, hoe hij tot stand gekomen is en wat zijn lotgevallen waren in de loop der eeuwen. Alleszins moet ik daarbij - en dat ligt aan de aard van het onderwerp - een woord van Goethe tot het mijne maken: 'Aufrichting zu sein kann ich versprechen, unparteiisch zu sein aber nicht. "Dr. Juda Palache (1886 - 1944) was in leven hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. De benoeming van deze joodse geleerde aan de faculteit van de theologie wekte destijds (1924) veel beroering, tot zelfs in de gemeenteraad toe. Palache schreef zijn Inleiding in de Talmoed in 1922. Kort na 1945 - Palache overleefde de oorlog niet - werd het boek herdrukt, aangevuld met een levensbericht over de auteur door prof. dr. M.A. Beek. Deze druk van Inleiding in de Talmoed is voorzien van een voorwoord van prof. dr. Zwi Werblowsky en een up-to-date gebrachte bibliografie.