In deze historische roman kruipt Simone van der Vlugt op overtuigende wijze in de huid van Jacoba van Beieren (1401-1436). Jacoba was haar tijd ver vooruit, stak haar feministische ideeën niet onder stoelen of banken en koos ook in de liefde niet altijd voor de makkelijkste weg. Het lot was Jacoba slecht gezind. Op haar vijftiende werd zij al weduwe en een paar maanden later overleed haar vader, Willem VI, hertog van Beieren. Zo werd zij op haar zestiende gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen. We leren een vrouw kennen die veel te verduren krijgt, maar zich daar niet bij neerlegt en door het onrecht dat haar wordt aangedaan juist strijdbaarder wordt. Simone van der Vlugt laat ons niet alleen een hertogin zien die ten oorlog trekt om haar gewesten te verdedigen,maar ook Jacobas persoonlijke kant: de ontwikkeling van een kwetsbaar, volgzaam meisje tot een volwassen, sterke vrouw. Haar relatie met haar moeder is er een die voor vele vrouwen herkenbaar zal zijn. Op een knappe manier weet Simone van der Vlugt ons deelgenoot te maken van een oud-Nederlands kostuumdrama en laat ze ons een duik nemen in een geschiedenis waar weinigen een duidelijk beeld van hebben. '