In het werk bij de Raad voor de Kinderbescherming ontstaat spanning omdat de professional de ouders moet benaderen als voorwerp van onderzoek én als gesprekspartner over de zorgen omtrent het kind, vanuit een context van machtsongelijkheid en onvrijwilligheid. Gretha Pijpker, bijna 40 jaar in dienst geweest van de Raad voor de Kinderbescherming, spreekt vanuit haar ervaring met het werk bij de Raad voor de Kinderbescherming. De spanning in het raadswerk ontrafelt zij vanuit de verhouding van de raadsprofessional tot de ouder. Dit essay maakt duidelijk dat de raadsonderzoeker de spanning moet onderkennen, daarin de verschillende lagen ontdekken en zo ruimte scheppen voor de communicatie met ouders. Want dan alleen heeft hij een basis om het onderzoek in het belang van het kind uit te voeren.