‘Mijn broers en ik kijken naar onze moeder. Nel. Ze zit in een bed. Naast haar, op een nachtkastje, beweegt een digitaal fotolijstje. Ze denkt na. Ze heeft ons net verteld dat gisteren de kapper langs is geweest. Die vond dat ze nog heel mooi haar had. Zulk haar zag je niet veel meer. Hij vond het een genot om haar te knippen. Ze ziet er netjes uit, alsof ze ergens naar toe gaat. Maar Nel gaat al heel lang nergens meer naar toe. Ze zit op een gesloten afdeling van een verzorgingshuis in Aalsmeer.’ In Ooit gelukkig beschrijft Nico Dijkshoorn het leven van zijn moeder. Na haar dood realiseert hij zich dat hij eigenlijk niets van haar weet en gaat hij op zoek. Was ze verdrietig, en waarom heeft hij haar dat nooit gevraagd? Hoe ontmoette ze zijn vader? Met wie speelde ze op straat? Die zoektocht leidt naar Zwitserland, waar Nel kort na de oorlog enkele maanden zielsgelukkig was. Een jaar na haar overlijden, kort na het uitstrooien van zijn moeders as, zakt Nico tijdens een theatervoorstelling in elkaar en begint daarna de zoektocht naar zijn eigen geschiedenis. Ooit gelukkig is het vervolg op Nooit ziek geweest. Samen vormen zij de familiekroniek van een Amsterdamse familie in Amstelveen. OVER DE SCHRIJVER Nico Dijkshoorn (1960) is een multitalent. Hij schreef romans (o.m. De tranen van Kuif den Dolder, Nooit ziek geweest), toneelstukken en treedt als gitarist/zanger veel op met zijn band The Hank Five. Hij maakte theaterprogramma’s, solo, maar ook met Ronald Giphart, Leon Verdonschot en Herman Brusselmans, schreef een boek over kunst en is al tien jaar lang de huisdichter van DWDD. Hij schrijft wekelijks een columns in de Volkskrant, leverde bijdragen aan Draadstaal en Dit was het nieuws en leest maandelijks vijf audiocolumns voor op de Vlaamse Radio. Nico heeft 652.125 volgers op Twitter, vier vrienden, twee kinderen en Tanja.