'Mijn braaksel bedekt haar hele gezicht. Kleine stukjes champignon, lichtjes verzuurd maar niet verteerd, glijden langs haar lippen naar binnen.' Sam, een prille dertiger, raast door het leven. Hij etaleert graag zijn kennis en praat iedereen vlot onder tafel. De wereld hangt aan z’n lippen en daar is hij zich ten volle van bewust. Hij is een artiest, de zelfverklaarde grondlegger van de Neofluxus. Net daar borrelt Sams duistere kant op. Hij vermoordt willekeurige personen als een soort ode aan Moeder Natuur. Hij waant zichzelf onaantastbaar, maar gaandeweg komen er barsten in zijn bestaan. In hoeverre wordt zijn geest beïnvloed door de getroebleerde relatie met zijn vriendin? Wie is die Goedgeklede Man die te pas en te onpas opduikt en hem lijkt te achtervolgen? Langzaam maar zeker tuimelt Sam in een spiraal van waanzin waarbij de grens tussen fictie en werkelijkheid lijkt te vervagen. Anthony Palaia (1982) woont en schrijft in Genk. Als kind en prille tiener verslond hij boeken en schreef hij zijn eerste kortverhalen. In zijn debuut 'Relatief ongeschonden' sleurt Palaia zijn lezers mee in een duistere draaikolk die hen slingert tussen fascinatie en walging, tussen intrigeren en verafschuwen. De gedetailleerde, ontmenselijkende stijl van Bret Easton Ellis wordt moeiteloos gecombineerd met een angstwekkende schaduwwereld à la David Lynch.