Sinds ze hier wonen worden ze wakker in een deken van mist, die ’s morgens rond de bungalow ligt. Pas als de zon begint te klimmen trekt het open. Ons huis staat in de wolken, zegt Sasha tegen vrienden, we wonen in een droom. Op zijn werk heeft een van de jongens ook zo’n uitspraak. Ik heb een sprookjeshuwelijk, zegt die collega, elke ochtend word ik wakker naast een heks.
De personages in Vacuüm zijn verhuizende. Ze staan aan het begin van een nieuwe levensfase, sluiten er juist een af of zitten ergens daartussenin vast. Maar één ding hebben ze allemaal met elkaar gemeen: ze bevinden zich in een vacuüm en voelen zich onthecht. Soms zijn het de herinneringen aan een bepaalde plek die hen ervan weerhoudt om verder te gaan, soms is het de belofte van een nieuw begin dat ze doet besluiten het oude achter zich te laten. In andere gevallen is er van een keuze helemaal geen sprake.
Vacuüm is een estafette literaire verhuisverhalen. In een scherpe, sobere stijl schetst Spaans met veel zwartgallig schrijfplezier een keten van even absurde als levensechte personages. Een bundel over zoeken naar houvast en je plaats in de wereld. Over vallen en weer opstaan, of blijven liggen.
‘Oscar zet op zeer overtuigende wijze sfeer neer, speelt met de verwachtingen van de lezer en maakt effectief gebruik van verschillende lagen. Een geloofwaardig literair verhaal met bovendien een paar fijn gruwelijke elementen.’ – juryrapport De Grote Lowlands Schrijfwedstrijd 2017