Drama in Zeeland. We bevinden ons in de periode tussen de twee Wereldoorlogen in Zeeland, maar eigenlijk is de omgeving tijdloos. Jan Campert schildert de harde levens van mensen op het platteland. Mensen die stug en onhandelbaar als het land zijn, even onstuimig soms als de Zeeuwse wateren. Zijn aanpak is realistisch, de taal matter-of-fact. Campert wou het dorp en het landschap van zijn jeugd oproepen, Westkapelle op Walcheren in Zeeland, een dorpje dat voor hem (volgens zijn biograaf) levenslang een beeld van schoonheid en verlangen is gebleven. Wat begint als een autobiografische, haast sociologisch-documentaire roman, neemt een dramatische wending, als enkele personages samenkomen in een verhaal over liefde, jaloezie en moord.